Архив рубрики: հոգեբանություն

Եթե մարդու հիշողության հիմնական ֆունկցիան նրա կենսափորձի՝ գիտելիքների և հմտությունների պահպանումն է, ապա երևակայության հիմնական ֆունկցիան այդ փորձի վերափոխումն է: Երևակայությունը հանդիսանում է սուբյեկտիվորեն կամ օբյեկտիվորեն նորի ստեղծման գործընթաց, որը հիմնվում է մարդու անհատական փորձի և հիշողության մեջ գրանցված մարդկության … Читать далее →

Գիտակցությունը դա անհատի այն վիճակն է, որն արտահայտում է մարդու ներքին աշխարհը արտաքին աշխարհի հետ և դրանց միջև կատարված իրադարձությունները: Այն իր մեջ ներառում է մտածողությունը, ընկալումը, երևակայությունը, ինքնագիտակցումը և այլն: Գիտակցության մակարդակներն են Ինքնագիտակցություն-Անձի ինքնագիտակցությունը իր մասին ունեցած պատկերացումների … Читать далее →

Շրջապատող աշխարհի մասին նախնական գիտելիքներ մարդը ստանում է ոչ միայն զգայությունների, այլև ընկալումների միջոցով: Արտացոլման այդ երկու ձևերն էլ զգայական իմացության միասնական գործընթացի օղակներն են: Դրանք փոխկապակցված են, բայց ունեն նաև իրենց առանձնահատկությունները: Եթե զգայությունների շնորհիվ մարդը գիտելիքներ է ստանում … Читать далее →

Այն, ինչը մարդն ընկալում է՝ անհետ չի կորչում: Ուղեղի մեծ կիսագնդերի կեղևում պահպանվում են գրգռման գործընթացի հետքերը: Դրանք հնարավորություն են տալիս գրգռման կրկնակի առաջացման համար նաև այն ժամանակ, երբ այն առաջացնող գրգռիչը բացակայում է: Դրա շնորհիվ մարդը կարողանում է մտապահել, … Читать далее →

Հոգեկան երևույթների մեջ ուշադրությունը հատուկ տեղ է գրավում. դա ինքնուրույն հոգեկան գործնթաց չէ և անհատի հատկությունների թվին չի պատկանում: Միաժամանակ ուշադրությունը միշտ ներառվում է մարդու գործունեության և իմացական գործընթացների մեջ և արտահայտում է անձի հետաքրքրություններն ու ուղղվածությունը: Ուշադրությունը հանդես է … Читать далее →

Ուսումնասիրության առարկան Մարդու ուշադրությունը և իմացական գործըթացները, զգացմունքները և փոխհարաբերությունները, խառնվածքն ու բնավորությունը և հոգեկան կյանքի բազմաթիվ այլ երևույթներ: Խնդիրները Ուսումնասիրել այն օրենքներն ու օրինաչափությունները. որոնք ապահովում են անձի ձևավորումը, սոցիալականացումը, հասարակության լիարժեք անդամ դառնալը, որոնցով ձևավորվում են մարդու վարքն … Читать далее →

Արտաքին աշխարհն ու ինքն իրեն մարդն արտացոլում է այն հոգեկան գործընթացների օգնությամբ, որոնք կոչվում են իմացական: Այս հասկացությամբ ընդգրկվում են զգայությունները, ընկալումը, հիշողությունը, մտածողությունը և երևակայությունը: Իմացությունը սկսվում է զգայություններից: Ե՛վ կենդանական աշխարհի զարգացման մեջ, և՛ երեխայի հոգեկան օնտոգենեզում զգայություններն … Читать далее →

Անհատ-ծնված օրվանից յուրաքանչյուրս անհատ ենք Անձ-մեր ձեռք բերած ժառանական հատկությունների հետ միասին, մեր ձեռք բերած գիտելիքների և հմտությունների արդյունքում ձևավորվում ենք որպես անձ: Անհատականությունը-յուրաքանչյուր մարդ իր մտածողությամբ, իր արտաքինով, Առաջին գործոնը ուղղվածությունն է, որը դրսևորվում է պահանջարկներով, իդեալներով, համոզմունքներով, աշխարհայացքով: … Читать далее →

Երևակայությունը մտապատկերների հետ կատարվող գործողություն է , որի արդյունքում ստացվում են դրանց նոր զուգորդությունները: Տեսակներն են Ոչ կամածին երևակածին երևակայություն Կամածին երևակայություն Ակտիվ երևակայություն-Վերարտադրական, ստեղծագործական, երազանք Պասիվ երևակայություն-  դրսևորվում է անուրջներով, ցնորքներով, երազներով որից բխող երևակայությունը պասիվ է:

Դա իմացական գործընթաց է, որի միջոցով իրականությունը արտացոլվում է ընդհանրացված կամ խոսքով միջնորդավորված ձևով: Մտածողութ տեսակ- Ակնառու-գործնական-իրագործվում  է կոնկրետ առարկաների հետ շոշափելի գործողությունների կատարման ընթացքում: Ակնառու պատկերավոր –իրագործվում է մտապատկերների կատարման միջոցով Խոսքային-տրամաբանական-վերարտադրում է խոսքով -Ստեղծագործական մտածողություն-այսինքն անհատի միտքն է … Читать далее →