Գործող անձինք են պառավ մուկը, իր եղբոր տղաները և հեղինակը և կատուն
Մի պառավ գրադարանային մուկ մի անգամ եկավ այցելելու իր եղբոր եչեխաներին: Խոսում է հեղինակը
-Դե դուք բոլորովին կյանքը չգիտեք-ասում էր նա իր ամոթխած ազգաաններին-խոսում է հեղինակը: Իմ կարծիքով դուք օրինավոր կարդալ չգիտեք-ասում է պառավ մուկը: Խոսում են մի խումբ սովորողներ:
-Օ դու մեր մեջ իսկական գլուխ ես հառաչեցին նրանք-խոսումեն մի քանի հոգով:
Օրինակ դուք երբևէ կատու կերել եք –ասում է մեծ մուկը:
Կատու՞ մեզ մոտ հակառակն է լինում կատուներն են ուտում մկներին:
Այդ նրանից է, որ դուք տգետ եք:իսկ այ ես կերել եմ կատու այն էլ ոչ մի հատ: պառավ մուկը երեխաներից մեկը կասի:իսկ նա անգամ ծպտուն չի համարձակվում հանել:Այ կուզեք հավատացեք կուզեք ոչ:
Իսկ ի՞նչ համ ունեն կատուները:
-Թղթի համ ու մի քիչ էլ թանաքի համ-ասում են մեծ մուկը -Բայց դա ի՞նչ է, որ դատարկ բան ի՞սկ դուք շուն կերել եք –խոսում է սովորողներից մեկը:
ի՞նչ ես ասում
-Իսկ ես, հենց երեկ մեկին վերջ տվեցի: Մի գամփռ Նրա ժանիքները իմ չափ էին : Ինձ համար ի՞նչ կա ես նրան հանգիստ հոպ և կերա : Նա ձայն ծպտուն չհանեց: Գոռոզաբար ասում է մուկի շոր հագած երեխաներից մեկը:
Իսկ շու՞նն ի՞նչ ինչ համ ունի միասին ասում են մի խումբ երեխաներ:
Նա էլ թղթի պես է – ասում է մեծ մուկը Իսկ ռնգեղջյուրն դուք կերել եք: Խոս մեկը:ում է երեխաներից մեկը:
-օ դու մեր մեջ մի հատ ես –դե մենք ինչ ենք, որ –մենք ռնգեղջյուր չենք էլ տեսել , ռոկֆոր պանիրի, թե հոլանդականի միասին ասում են մի խումբ սովորողներ:
-Այ թե տգետ եք « ոմն է նման» իհարկե ռնգեղջյուրի …. Իսկ փիղ կերել եք, իսկ արքայադուստր կերել եք , իսկ տոնածառ նոր տարվա խաղալիքներով
-Եվ հենց այդ ժամանակ, երբ մուկը հասավ տոնածառին, կատուն, որ նստած էր հին սնդուկի ետևը և լսում էր մկան դասախոսությունը, չդիմացավ , սարսափելի ձայնով մլավեց ու մուկը այնպես ցատկեց, որ պետք է ասել, որ դա իսկական կատու էր, շքեղ մորթիով, փարթամ բեղերով և երկր, սուր-սուր ճանկերով:
Մկները, հենց, որ լսեցին կատվի ձայնը պուկ, փախան, իսկ գրադարանային մուկը անսպասելիորեն տեղում անշարժացավ և մնաց կանգնած, ինչպես արձան: Կատուն առանց երկար մտածելու, հոպ ճանկեց նրան, ճանկեց, բայց միանգամից չկերավ, այլ որոշեց մի քիչ խաղալ նրա հետ:
-Հա ուրեմն դու մուկն ես, որ կատուներ է ուտում –ասաց կատուն
-Ճիշտ այդպեդ տերդ ողորմածություն չ՞է, որ ես ողջ կյանքս անց եմ կացրել գրադարանում…
-Հասկանում եմ, հասկանում եմ Ապրում էիր գրադարանում և զբաղվում էիր նրանով, որ ուտում էիր նկարները և փչացնում գրքերը: երկխոսում են երկու երեխա:
Օ ձերդ ողորմածություն միայն մի քանի անգամ և հավատացնում եմ ձեզ ձերդ պայծառափայլություն միայն և միայն ինքնազարգացման համար:
Դե իհարկե ի միջի այլոց ես շատ բարձր եմ գնահատում գրականությունը: Բայց քեզ չի թվում, որ բացի գրքային իմաստությունից կա նաև ուրիշ իմաստություն ՝կյանքի իմաստությունը: Քո տարիքում ժամանակն է իմանալու, որ կյանքում կան ոչ միայն թղթի վրա նկարված կատուներ և ամեն մի փիղ չի համաձայնվի , որ նրան կծեն մկները: Միասին ասում են մի խումբ սովորողներ:
Բայց խեղճ գերու բախտից կատուն մի վարկյան աչքը թեքեց դեպի սարդը, որ սողում էր հատակին:
Գրադարանի մուկն էլ հիմար չէր,նա իսկույն նետվեց մի կողմ ու թաքնվեց գրքերի գրքերի արանքում: Այս անգամնա ստիպված էր բավարարվել միայն սարդով-խոսո է հեղինակը ավարտում է հեքիաթը:
Անի Հարությունյան 